از ابتدای پاندمیک، ماهیت متغیر ویروس کرونا به وضوح قابل مشاهده بوده ‌است. ابتلا به ویروس کووید-19 در برخی از افراد به شکل خفیف و مشابه با یک سرماخوردگی ساده و یا حتی بدون هیچ علامتی می باشد، در حالی در برخی دیگر با علائم شدید و یا حتی مرگ همراه است.

آنچه این سرنوشت را تعیین می‌کند، پیچیده و تا حدودی مرموز است. محققان در حال بررسی طیف گسترده ای از عواملی هستند که ممکن است در تنوع علایم کرونا در افراد مختلف نقش داشته باشند. این بررسی شامل همه مواردی چون جمعیت شناسی، شرایط قبل از پاندمیک کرونا، وضعیت واکسیناسیون و حتی سرنخ‌های ژنتیکی است.

محققان می‌دانند که افراد مسن بیشتر در معرض عوارض شدید ویروسی کووید-19 هستند. همچنین خطر بستری شدن و مرگ در افراد واکسینه نشده در مقایسه با افرادی که واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند، بیشتر است.

داده‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ در ایالات متحده نشان می‌دهد که احتمال مرگ افراد 50 سال به بالاتر واکسینه نشده، 12 برابر بیشتر از افراد واکسینه شده‌ایست که دو یا چند دوز یادآور واکسن دریافت کرده‌اند. به عنوان مثال، در بین افراد واکسینه نشده، به ازای هر 100000 نفر 5.46 مرگ گزارش شده است و این در حالیست که این رقم برای افراد واکسینه شده  0.49 در هر 100،000نفر بود.

حتی در میان افراد واکسینه شده، تعداد دوزهای دریافتی هم موجب اختلاف در این آمار می‌شود. افراد 50 سال به بالا که واکسن اول و فقط یک واکسن تقویت‌کننده را دریافت کردند، تقریباً سه برابر بیشتر از همسالان خود که دو یا چند واکسن تقویت کننده دریافت کرده بودند، جان خود را از دست دادند.

تاثیر سلامت عمومی فرد در بروز بیماری کرونا

وضعیت سلامت فرد، از جمله بیماری‌های  قلبی، کلیوی، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، دیابت و چاقی خطر پیامدهای بد COVID-19 را در هر سنی افزایش می‌دهد. با این حال جالب است بدانید ممکن است برخی از انواع آسم موجب حفاظت فرد در برابر بیماری کرونا شود.

بیماران مبتلا به سرطان از آسیب‌پذیرترین افراد در برابر COVID-19 هستند. اما حتی در میان این افراد نیز برخی آسیب‌پذیری بیشتری دارند.

بیماران مبتلا به سرطان به دلیل مشکلات سیستم ایمنی خود و یا به دلیل مصرف داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی دچار سرکوب سیستم ایمنی هستند، بیشتر در معرض ابتلا COVID-19 حاد، مرگ یا آبشار سایتوکاینی (گردبادی از مواد شیمیایی سیستم ایمنی که موجب التهاب آسیب رسان بافت‌ها می‌شود) هستند. محققان در نوامبر گزارش دادند این تأثیر برای افرادی که ایمونوتراپی می‌کردند، در مقایسه با افرادی که سایر شیمی‌درمانی‌ها را دریافت می‌کردند یا هیچ درمانی نداشتند، شدیدتر بوده‌ است.

یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: این بدان معناست که بیماران مبتلا به سرطان با سیستم ایمنی ضعیف “باید بسیار مراقب باشند و اقدامات سختگیرانه‌ای را برای جلوگیری از ابتلابه COVID-19 اتخاذ کنند.”

«تا حد امکان از ماسک استفاده کنید، همه چیز را تمیز کنید و از شستن دست‌ها غافل نشوید. تا حد امکان به مکان‌های عمومی شلوغی که احتمال ابتلا به COVID-19 بیشتر است نروید.» او اضافه کرد حتی بهتر است افرادی که با بیماران مبتلا در ارتباط هستند  نیز مراقبت بیشتری برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا انجام دهند.

سرنخ های ژنتیکی در ابتلا به بیماری کرونا

اما برخلاف تمامی موارد بالا در برخی موارد افراد جوان و سالم هم ممکن است به شدت بیمار یا بستری شوند و حتی در اثر COVID-19 جان خود را از دست بدهند. پیش‌بینی اینکه چه کسی ممکن است مغلوب این بیماری شود دشوار است، اما محققان در جستجوی سرنخ‌های ژنتیکی هستند.

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ممکن است برخی از ژن‌های به ارث رسیده از انسان های اولیه نئاندرتال‌ باعث افزایش مقاومت بدن ما در برابر COVID-19 شود، در حالی که سایر میراث‌های ژنتیکی که از نئاندرتال‌ها منتقل شده می‌تواند خطر ابتلا به نوع حاد بیماری را افزایش دهند.

یک مطالعه جهانی که در آن DNA بیش از 28هزار بیمار COVID-19 و حدود 600 هزار نفر از افرادی که به بیماری مبتلا نشده بودند مورد بررسی قرارگرفت، تأیید کرد که وراثت ژن ها از نئاندرتال‌ها در ابتلا به COVID-19 نقش دارد.

این مطالعه همچنین یافته‌های قبلی مبتنی بر مقاومت افراد با گروه خونی O در برابر ابتلا به COVID-19 را تأیید کرد. البته هنوز دقیقاً مشخص نیست که این محافظت در برابر ویروس کرونا به چه نحوی است.

این محققان گزارش دادند افرادی که دارای واریانت‌های نادری از ژن گیرنده‌های Toll-likeهستند (TLR7) 5 برابر بیشتر از افراد فاقد این واریانت، در معرض ابتلا به COVID-19 شدید هستند. این موضوع از نظر بیولوژیکی منطقی است. هنگام حمله ویروس به بدن پروتئین TLR7 در سیگنال دادن به سیستم ایمنی دخیل است. بخشی از وظایف آن شامل گرد هم آوردن اینترفرون‌ها، مواد شیمیایی سیستم ایمنی، است که از اولین پاسخ دهندگان به عفونت‌های ویروسی هستند. اینترفرون‌ها به سلول‌ها هشدار می‌دهند که دفاع ضد ویروسی خود را افزایش دهند و به کشتن سلول‌های آلوده کمک کنند.

ژنی به نام TYK2 در تولید برخی از اینترفرون‌ها نقش دارد. محققان در مطالعه‌ای گزارش دادند  واریانت‌های متنوع در این ژن خطر ابتلا به لوپوس را افزایش می‌دهد، اما ممکن است از عفونت ناشی از ویروس کرونا محافظت کند. البته افزایش اینترفرون‌ها ممکن است از ابتلا به ویروس کرونا جلوگیری کند، اما باید در نظر داشت که زمانی که ویروسی برای مبارزه وجود ندارد، احتمال دارد موجب بروز نوعی لوپوس و یا سایر بیماری های خودایمنی شود.

چندین مطالعه وسیع نشان داده‌است که بسیاری از ژن‌های دیگر با پیامدهای ناشی از COVID-19 مرتبط است. برخی از این یافته‌ها ممکن است به انتخاب بهتر داروهای درمانی در برابر COVID-19 کمک کند.

تخمین ریسک ابتلا فرد به کرونا

اما مشکل مشترک همه این مطالعات عدم توانایی محاسبه دقیق ریسک ابتلای یک فرد به COVID-19 می‌باشد. به عنوان مثال، تست سلامت ژنتیک ساواژنوم به من می‌گوید که دارای کمتر از 2 درصد DNA نئاندرتال هستم. اما نمی‌دانم که آیا این شامل جهش های ژنی می‌شود که من را مستعد ابتلا به بیماری‌های شدید می‌کند یا جهش هایی که از عفونت جلوگیری می‌کند. اگر حاوی هر دو نوع این ژن‌ها باشم چه؟ و این موضوع چگونه با گروه خونی و سایر واریانت‌های ژنتیکی که ممکن است آن ها را داشته باشم مرتبط است؟

علاوه براین باید سن، سلامتی و محیط اطراف خود را هم در نظر بگیرید. بیایید با آن روبرو شویم، این مورد آخر احتمالاً مهمترین است. به عنوان مثال، اگر شغلی دارید که شما را در معرض افراد متعددی قرار می‌دهد، نسبت به فردی که در خانه کار می‌کند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به  COVID-19 هستید.