پیدا شدن اولین خانواده نئاندرتال در غاری دور افتاده در سیبری با کمک DNA!

 

اخیرا پیدا شدن ژنوم باستانی سیزده نئاندرتال پیدا شده است که تصویری بی سابقه از جامعه و سازمان اجتماعی آن ها ارائه می دهد. برای اولین بار، دانشمندان موفق شدند DNA چندین فرد را از یک جامعه دورافتاده نئاندرتال در سیبری توسط جدیدترین تکنیک های توالی یابی نسل بعد (NGS) بررسی کنند. در میان این DNA  سیزده نفر، از جمله یک پدر و دختر نوجوانش را شناسایی کردند. همچنین این سیزده ژنوم به محققان اجازه داد تا نگاهی اجمالی به سازمان اجتماعی یک جامعه نئاندرتال را به ما ارائه دهد. به نظر می رسد که این ۱۳ نفر گروه کوچکی از اقوام نزدیک، متشکل از ده تا بیست عضو بوده اند، و جوامع عمدتاً از طریق مهاجرت زنان به هم متصل شده اند. در سال 2010، اولین پیش نویس ژنوم نئاندرتال منتشر شد. از آن زمان، محققان موسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک، 18 ژنوم اضافی را از 14 مکان باستان‌شناسی مختلف در سراسر اوراسیا توالی‌یابی ژنتیکی کردند. اگرچه این ژنوم ها بینش هایی را در مورد طرح کلی تاریخ نئاندرتال ها ارائه کرده اند، اما ما هنوز از جوامع فردی نئاندرتال ها اطلاعات کمی داریم. برای کشف ساختار اجتماعی نئاندرتال ها، دانشمندان توجه خود را به جنوب سیبری معطوف کردند. این منطقه ای است که قبلاً برای تحقیقات DNA باستانی بسیار ارزشمند بوده است – از جمله کشف بقایای هومینین Denisovan در غار معروف Denisova. از کارهای انجام شده در آن مکان، می دانیم که نئاندرتال ها و دنیسوواها در طول صدها هزار سال در این منطقه حضور داشته اند. ما همچنین می دانیم که نئاندرتال ها و دنیسوواها با یکدیگر تعامل داشته اند – همانطور که پیدا کردن یک کودک با یک پدر دنیسووا و یک مادر نئاندرتال نشان داد. نئاندرتال ها (همچنین به عنوان نئاندرتال ها یا هومو نئاندرتالنسیس شناخته می شوند) گونه یا زیرگونه منقرض شده ای از انسان های باستانی هستند که تا حدود 40000 سال پیش در اوراسیا زندگی می کردند. مشخص نیست چه زمانی نسل نئاندرتال ها از انسان های مدرن جدا شد و چرا آن ها ناپدید شدند.

اولین جامعه کشف شده نئاندرتال ها در دنیا

در مطالعه جدید خود، تیم بین المللی به سرپرستی محققان موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک بر بقایای نئاندرتال در غارهای چاگیرسکایا و اوکلادنیکوف، که در 100 کیلومتری غار دنیسوا هستند، تمرکز کردند. نئاندرتال ها برای مدت کوتاهی این مکان ها را در حدود 54000 سال پیش اشغال کردند و چندین بقایای نئاندرتالی بالقوه همزمان از ذخایر آن ها به دست آمد. دانشمندان با موفقیت  بقایای DNA 17 نئاندرتال را بازیابی کردند – بیشترین تعداد بقایای نئاندرتال که تاکنون در یک مطالعه توالی یابی شده است. غار چاگیرسکایا در 14 سال گذشته توسط محققان موسسه باستان شناسی و قوم نگاری آکادمی علوم روسیه کاوش شده است. علاوه بر چند صد هزار ابزار سنگی و استخوان حیوانات، آن ها همچنین بیش از 80 قطعه استخوان و دندان نئاندرتال ها را که یکی از بزرگترین مجموعه های این انسان های فسیلی نه تنها در منطقه بلکه در جهان است، کشف کردند. نئاندرتال ها در چاگیرسکایا و اوکلادنیکوف به شکار بز، اسب، گاومیش کوهان دار و سایر حیواناتی می پرداختند که از طریق دره های رودخانه ای که غارها مشرف هستند مهاجرت می کردند. آن ها مواد خام را برای ابزارهای سنگی خود در ده‌ها کیلومتر دورتر جمع‌آوری کردند، و وقوع همان مواد خام در غارهای چاگیرسکایا و اوکلادنیکوف نیز از داده‌های ژنتیکی حمایت می‌کند که گروه‌های ساکن در این محلات ارتباط نزدیکی داشتند. مطالعات قبلی روی یک انگشت فسیلی از غار دنیسوا نشان داد که نئاندرتال‌ها به طور قابل توجهی زودتر، حدود 120000 سال پیش، در کوه‌های آلتای ساکن بوده‌اند. با این حال، داده های ژنتیکی نشان می دهد که نئاندرتال های غارهای چاگیرسکایا و اوکلادنیکف از نوادگان این گروه های قبلی نیستند، بلکه بیشتر با نئاندرتال های اروپایی مرتبط هستند. این نیز توسط مواد باستان شناسی پشتیبانی می شود: ابزار سنگی غار چاگیرسکایا بیشتر شبیه به فرهنگ به اصطلاح Micoquian شناخته شده از آلمان و اروپای شرقی است. این 17 بقایای 13 فرد نئاندرتال – 7 مرد و 6 زن – که 8 نفر بزرگسال و 5 نفر کودک و نوجوان بودند، به دست آمد. در DNA میتوکندریایی خود، محققان چندین هتروپلاسمی به نام را پیدا کردند که بین افراد مشترک بود. هتروپلاسمی ها نوع خاصی از گونه های ژنتیکی هستند که فقط برای تعداد کمی از نسل ها باقی می مانند.

شرقی ترین نئاندرتال ها

شرقی ترین نئاندرتال ها شامل بقایای یک پدر نئاندرتال و دختر نوجوانش بود. محققان همچنین یک جفت اقوام درجه دو مرتبط با این پدر و دختر پیدا کردند: یک پسر جوان و یک زن بالغ، شاید یک عمه، خاله یا مادربزرگ. ترکیب هتروپلاسمی ها و افراد مرتبط قویاً نشان می دهد که نئاندرتال ها در غار چاگیرسکایا باید تقریباً در همان زمان زندگی کرده باشند – و مرده باشند. “این واقعیت که آن ها در همان زمان زندگی می کردند بسیار هیجان انگیز است. این بدان معنی است که آن ها احتمالاً از یک جامعه اجتماعی مشترک آمده اند. بنابراین، برای اولین بار، ما می توانیم از ژنتیک برای مطالعه سازمان اجتماعی یک جامعه نئاندرتال استفاده کنیم. یکی دیگر از یافته های قابل توجه، تنوع ژنتیکی بسیار کم در این جامعه نئاندرتال است که با اندازه گروهی 10 تا 20 نفر سازگار است. این بسیار کمتر از آن هایی است که برای هر جامعه بشری باستانی یا امروزی ثبت شده است و بیشتر شبیه اندازه گروه گونه های در معرض خطر انقراض است. با این حال، نئاندرتال ها در جوامع کاملاً منزوی زندگی نمی کردند. با مقایسه تنوع ژنتیکی کروموزوم Y، که از پدر به پسر به ارث می‌رسد، با تنوع DNA میتوکندریایی که از مادران به ارث می‌رسد، محققان می‌توانند به این سوال پاسخ دهند: این مردان بودند یا زنان که بین جوامع جابجا می‌شدند؟ آن ها دریافتند که تنوع ژنتیکی میتوکندری بسیار بالاتر از تنوع کروموزوم Y است، که نشان می‌دهد این جوامع نئاندرتال عمدتاً با مهاجرت زنان مرتبط هستند. علیرغم نزدیکی به غار دنیسووا، به نظر نمی‌رسد که این مهاجرت‌ها شامل دنیسوواها باشد – محققان هیچ مدرکی دال بر جریان ژن دنیسووان در نئاندرتال‌های چاگیرسکایا در 20000 سال گذشته قبل از زندگی این افراد پیدا نکردند. بنجامین پیتر، آخرین نویسنده این مطالعه، می‌گوید: مطالعه ما تصویری ملموس از ظاهر یک جامعه نئاندرتال ارائه می‌کند. این باعث می‌شود نئاندرتال‌ها برای من انسان‌تر به نظر برسند.

guest
0 Comments
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

ساوا مگ

مجله تخصصی ژنتیک