تست ژنتیکی قبل از لانه گزینی (PGD) در درجه اول برای پیشگیری از بیماری های ژنتیکی ، فقط با انتخاب رویانی که اختلال ژنتیکی شناخته شده ندارند، استفاده می شود. همچنین ممکن است برای افزایش احتمال بارداری موفقیت آمیز، مطابقت با یک خواهر یا برادر از نظر نوع HLA  برای اهدا کننده، داشتن استعداد کمتر سرطان و برای انتخاب جنسیت نیز استفاده شود. این روش نوین ژنتیکی در مراکز ناباروری پیشرفته برای شناسایی نقایص ژنتیکی و اختلالات کروموزومی در جنین و حتی تعیین جنسیت جنین قبل از بارداری، ایجاد شده است.

تست PGD از طریق روش IVF، قبل از لانه گزینی جنین انجام می شود. زمانی که یکی از والدین یا هردوی آن ها دارای اختلال ژنتیکی شناخته شده هستند، از روش PGD به منظور شناسایی جنین های دارای اختلال ژنتیکی استفاده می شود و به این وسیله از انتقال ژن های معیوب به نوزاد جلوگیری می شود. هیچ زوجی نمی خواهد فرزندی داشته باشد که کوچکترین احتمال داشتن بیماری ژنتیکی را در موردش تصور کرد. اطمینان از سلامت جنین، تعیین جنسیت، جنین عاری از سرطانهای ارثی، جنین سالم از نظر سکته های زودرس ژنتیکی، افزایش شدید نرخ باروری، حل مشکل ناباروری از دستاورد های مهم PGD می باشد.